આખરે મેં જાન જોડી.

(હવે વારો આવ્યો કંકોત્રીનો નમુનો પસંદ કરવાનો. છગન છાપખાનાવાળો ત્રણ ચાર આલ્બમ આપી ગયો. ઘરની દરેક વ્યક્તિ એક એક આલ્બમ લઈને બેસી ગઈ. પહેલા જ આલ્બમમાં અમારા  લગ્નની કંકોત્રીનો  નમુનો હતો! માળા બેટાએ પાંત્રીસ વર્ષ જૂના નમુના પણ રાખી મુક્યા હતા!)

કિસ હર! કિસ હર!

(પમ્મી થોડી ક્ષણો કાંઇ બોલી ન શકી. પછી દોડીને નિલેંદુને વળગી પડી અને રડતાં રડતાં બોલી, “સર, તમે મારી સાથે લગ્ન કરી લો. હું તમને ખૂબ પ્રેમ કરું છું. સર. પ્લીઝ.”.. .. .. .. ના. નહીં છોડું. પહેલા તમે મને વચન આપો કે તમે મારી સાથે લગ્ન કરશો.” કહી પમ્મીએ વધારે જોરથી તેને જકડી લીધો. યુવાનીમાં ડગ ભરતી ષોડશી કન્યાના બાહુપાશથી નિલેંદુ અસ્વસ્થ થઈ ગયો. તેને સમજ ન પડી કે શું કરવું? ) 

ફક્ત પુખ્તવયના માટે

(પણ સતીશને આ શું સૂઝ્યું? શું પોતાના પ્રેમમાં કોઈ ઉણપ હતી? શું એ મારાથી જાતીય રીતે અસંતોષ અનુભવતો હતો? અનેકવાર સવાર સવાર સુધી માણેલી રંગીલી રાતો, એવું એક પણ આસન ન હતું કે તેઓએ ન માણ્યું હોય! એકમેકને હંફાવી દેવાની પ્રેમાળ હરિફાઇ વિ. શું પુરવાર કરતાં હતાં? શું ધીમે ધીમે સતીશનું અસલી સ્વરૂપ પ્રગટ થઈ રહ્યું છે? ના,ના. ઉર્વી, આવું તો ન જ હોય. તો શું એ શક્ય છે કે તે હવે મારાથી કંટાળી ગયો હતો?” )